Cisza

Jeden jedyny ptak na niebie,

niby tam jego miejsce,

Jedna z wielu cegiełek,

choć już taka ukruszona,

Pierwszy przebiśnieg,

choć nie chciał być pierwszy,

To jak jeden rym, 

jeden tylko mały cichy rym,

Jedno, samotne uczucie,

małą łezką ułożone w pamięci,

Samotny bezsens kreacji,

czy kreacja samotnego bezsensu?

Jak tak to na miarę,

bo to jest mój rozmiar,

Panie Kreatorze,

Chcę ten właśnie,

Od ptaka, cegły,

łezki i rymu.